WashingtonD.C.
Mijn eerste solo reis, of toch gedeeltelijk. Benoit loopt momenteel stage in WashingtonD.C. en de reiziger in mij kan het niet laten om al maanden op voorhand te zeggen: ik zal u eens komen bezoeken. Maar praatjes zijn vaak maar praatjes en dus besluit ik de daad bij het woord te voegen.
Het is de krokusvakantie van 2016 en ik vertrek met 'me, myself and i' naar Amerika. Een land dat mij ondertussen toch niet meer zo vreemd is en vertrek dus met een gerust gemoed.
Mijn vlucht gaat van Brussel naar Londen, vandaar naar New York en dan door naar DC.
In Londen valt het geluk mij in de schoot, ik krijg zowaar en upgrade naar business class.
Veel meer plaats en toch ook wel ietwat verwend. Mijn lange vlucht wordt plots een pak aangenamer.
Op de luchthaven van New York, verlies ik een aantal keer de weg...
Hett is daar ook zo mega groot, dat ik 2x de weg moet vragen. Gelukkig heb ik tijd genoeg voor mijn overstap.
Omdat het al heel laat is als ik in DC land, heb ik voor de eerste nacht een hotelkamer geboekt vlakbij de luchthaven. Zo kan ik morgen op mijn gemak doorreizen naar de stad.
De volgende dag zet ik koers naar het centrum van DC, zet mijn bagage af in mijn fancy hotel (en dat is echt niet gelogen. Ik dacht: ik reis toch alleen, kan ik mezelf evengoed wat soigneren) en trek de stad in.
Verloren lopen in de stad (en dit is positief bedoeld), musea bezoeken, nieuwe mensen leren kennen,... alleen reizen heeft ook wel een pak voordelen. Niemand die naast jou komt staan en vraagt: Zijn we hier weg? Gaan we door?
Je eigen tempo, eigen keuze,... ZALIG!
Op mijn eerste verkenningstocht door de stad vallen er meteen een aantal zaken op: ik logeer duidelijk dichtbij het Convention Center, de ene na de andere zakenman/vrouw loopt voorbij. Hoe verder ik van mijn hotel wegloop, hoe meer toeristen ik tegenkom.
Mijn eerste stop: The White House, nogal een cliché... maar je bent in Washington of niet é :-) Ik wandel rond het domein en bekijk het ook eens van de andere kant. Tot er plots een horde security mannen de weg afzet en ons van de straat jaagt... nadien passeert er een kolonne auto's. Het duurt even voordat ik door heb dat Obama me zonet passeerde (weliswaar niet zichtbaar, maar toch).
Ik zet mijn tocht verder richting het Washington Monument. Imposant is het wel.
In DC is er echt wel wat te zien, dus neem je tijd om de stad te verkennen en de verschillende monumenten te bezichtigen.
De musea van the Smithsonian zijn bijna allemaal gratis te bezoeken en zijn echt wel de moeite waard.
Ik bezocht volgende musea:
- National Air and Space Museum: echt wel de moeite waard om te bezoeken. Je leert er echt wel alles over de ruimte.
- National Museum of the American Indian: waar je alles te weten komt over de 'indianen'. Het is een heel groot museum, je loopt er best wel lang in rond, maar heel leuk om alles te weten te komen over hun verleden.
- National Museum of African Art: leuk om de verschillen te zien met de bij ons gekende kunst.
- National Museum of Natural History: Ook al heb ik zo een museum wel vaker bezocht (in België), is het altijd leuk om te zien hoe ze dit in andere landen tentoonstellen. Leuk museum om met kindere te doen ook.
Ook de botanische tuinen zijn fijn om te bezoeken. Ik had een leesboek mee in mijn rugzak, zocht een bankje uit en plofte neer. Ik genoot van de rust, het geluid van het water en van mijn boek.
's Avonds bracht ik vooral tijd door met Benoit en zijn roommates. Samen koken, Lincoln Monument bezoeken, gewoon wat bijpraten,...
Ik mocht ook eens gaan piepen op zijn stageplaats. Fancy wel... die stageplaatsen in Amerika.
Nog een tip: koop een metrokaart voor meerdere dagen. Met de metro kom je makkelijk overal, zeker als je een hele dag hebt rondgewandeld, is zo een metrorit zeker welkom.
Mijn logeeradres:
